Naast alles wat het Corona virus al overhoop haalt, maakt het een onderscheid zichtbaar: dat tussen de ‘vitale’ en de ‘niet-vitale’ beroepen. In appgroepen van familie en vrienden zoemde de vraag rond ‘wie van ons heeft eigenlijk een vitaal beroep?’ gevolgd door vernieuwd respect voor de mensen die dat beroep uitoefenen. En bescheidenheid bij hen wiens werk in deze tijden wat minder urgent lijkt te zijn.
Loopbaanbegeleiding staat niet in het rijtje van vitale beroepen. Kapper, kok, verkoper, timmerman en psycholoog ook niet. In de strijd om het virus eronder te krijgen, staan zij niet in de frontlinie. Bij James deden wij afgelopen dagen een belrondje onder de mensen die we helpen bij een loopbaanstap of bij scholingsaanvragen. Mensen die ofwel hard aan het werk zijn, ofwel thuis in de wacht tot ze weer nodig zijn. Die proberen te werken terwijl ze met een schuin oog op de kinderen letten. Die soms angstig zijn voor hun toekomst; een winkel op het randje van faillissement, een ZZP-er zonder opdrachten. Vitale en niet vitale beroepen, met dringende, maar ook met lange termijn vragen: hoe ziet ons werk eruit als dit achter de rug is?
Sommigen vragen even pauze, of twijfelen aan de urgentie van de eigen loopbaanvraag: ‘Blij dat ik nog werk heb.’ Bij anderen is de urgentie juist gegroeid. Soms is er door wegvallen van werk meer tijd om te reflecteren. Werknemers die we normaal opzoeken op de werkvloer, kunnen we nu lastiger bereiken en digitale coaching lijkt voor veel mensen een brug te ver. Werknemers die al een opleiding volgen voor bijvoorbeeld zijinstroom in de zorg, zijn extra gemotiveerd: ‘hier deed ik het voor, laat mij maar gaan helpen!’
Kortom, mijn James team heeft de komende maanden nog werk te doen. We zullen creatief moeten zijn, hoe we mensen op gepaste afstand kunnen helpen. Nabijheid en toegankelijkheid is voor veel mensen die wij helpen belangrijk. Voor kwetsbare groepen zullen we, samen met vakbonden, goede afspraken moeten maken zodat ze niet thuis komen te zitten. Misschien is het een moment voor versnelde innovatie in loopbaanbegeleiding. Kunnen we loopbaanstappen vergemakkelijken, kunnen werknemers door te blijven leren hun bedrijven helpen te overleven?
We zullen onze artsen, verplegers, onderwijzers én schoonmakers hard nodig hebben de komende tijd. En op den duur ook onze kappers, koks, timmermannen en psychologen. Laten we er, met een dosis solidariteit en creativiteit, aan werken dat we straks nog steeds van het vakmanschap van al deze mensen gebruik kunnen maken.
Karlien Haak