Bij James helpen we mensen graag om tijdig bij te sturen in hun loopbaan. Als je vooruit durft te kijken, en ziet hoe de wereld (en jij!) verandert, kun je ook ontdekken wat dat voor jou betekent. Natuurlijk doe je dat bijsturen het liefst omdat je het zelf wilt. Hoe mooi is het als je baas of je partner je daarin ondersteunt, je ruimte geeft en aanmoedigt. Helaas loopt het soms anders. Je doet tevreden je dagelijks werk, om opeens te ontdekken dat het niet goed genoeg meer is. Of dat je werk zo gaat veranderen dat, je het niet meer herkent als de baan waar je zo tevreden mee was. Wat doe je dan?
Afgelopen tijd coachte ik twee mannen die voor het blok werden gezet. Ze werken al heel wat jaren in de zakelijke dienstverlening. Beiden tevreden met hun werk en positief over de toekomst. Maar hun afdeling verhuist naar de andere kant van het land. De mannen krijgen de keuze: meegaan met een tijdelijke regeling of niet meegaan en over een paar maanden met een transitievergoeding op straat staan. Hun baas biedt hen een opleidingsbudget aan. De vraag van beide mannen aan mij als coach: Wat moet ik in vredesnaam kiezen?
Een lastige vraag omdat ze deze keus natuurlijk alleen maar zelf kunnen maken. Ik ben met ze op onderzoek gegaan. We onderzochten waar ze vandaan komen, waar ze nu staan, en wat ze belangrijk vinden in hun werk. We zochten naar patronen in de keuzes die ze gemaakt hebben. Gaandeweg dat onderzoek veranderde er iets voor beide mannen. De keuze tussen meegaan of niet meegaan, veranderde in de keuze: wat wil ik eigenlijk later worden? Achter twee werknemers die het prima naar hun zin hadden in hun huidige baan, bleken meer ambities en energie schuil te gaan. Toen die eenmaal op tafel lagen, wilden ze er ook wat mee. De één vroeg een HBO opleiding Marketing aan en besloot op interne vacatures te gaan solliciteren. De ander besloot de stap te maken naar de buitendienst, om meer ‘met echte mensen’ te gaan werken. En dat in twee gesprekken. Het laatste gesprek zal niet meer zijn dan praktische hulp bij die volgende stap.
Waarom deel ik zo graag deze voorbeelden? Zeker niet vanuit de boodschap ‘elk nadeel heb z’n voordeel’ of ‘Stoot je hoofd maar hard, dan leer je het vanzelf wel’. Voor mij staat bovenaan dat je pas echt in beweging komt als je wilt, niet als je moet. Maar het mooie is dat als mensen vast lijken te lopen, en het aandurven even stil te gaan staan, dat er dan meer keuze blijkt te zijn dan ze zelf dachten. Op zo’n moment naast ze te kunnen staan, dat is één van de mooiste kanten van mijn vak.

Marianne van Zijp